Boete ònger ’t aafdaâk vanne super staon waal 100 kerre. Netjes inein gesjove en mèt kèttinge aanein vast gemaaktj. Òm éin kerke los te koppele mòsse 50 cent of eine euro in ’t gleufke stoppe.
Ich kiêk inne portemonnee. Jaomer, wáál muntjes van 2 euro, 20 en 10 cent mer neet woeë ’t gleufke òm vreugtj. Dan mer ieërst de winkel in om get te wissele. Het kassa-maegdje is drök bezig en ich probeer tösse twieë klantje door mien muntjstök gewisseldj te kriêge.
Det löktj, ouch al veul ich mich ein bitje veurkroêperig. Trök nao de kerre. Ich trèk d’r ein oete rie en steur richting ingânk.
Einmaol binne merk ich det mien ker neet zoeë soepeltjes luiptj. ’t Linkse veurwielke triltj en zwabbertj op en nieër. Daodoor trèkt de ker almer nao rechts en mòt ich blieve biêsteure. Hieël vervaelendj, want aaf en toe sjâmp ich toch langs eine rèk. As nemes kiektj stamp ich ins tege ’t raedje mer ’t weurtj d’r neet baeter op.
Zoeë zwik-zwak ich langs de rèkke en snabbel de waar bie-ein. Ein van de vakkevöllers zuut det en zeet: “Asse de ker trèkst in plaats van doetst geit ’t baeter”. En inderdaad, ’t gezwabber weurtj get minder. Weit ich det veur de volgendje kieër!
Ane kassa de bekindje hanjelinge van oetlaje en weer inlaje, gevolgdj door de bekindje conversatie.
‘Pinne?’ ‘Jao’
‘Zelfdje bedraâg?’ ‘Nae, doter mer 50 euro biê’
‘Zegelkes?’ ‘Nae det hooftj neet’.
‘De bòn?’ ‘Nae, laot mer’.
‘Oké, fijne daâg verder’. ‘Joeoe, houdoe!’
Ich vaâr mèt mien ker nao de auto en laaj de boeëdsjappe achter inne bak. As ich trök wil loupe nao ’t aafdaâk staptj Zjaak oet ziene auto. Ich kin hum good. Fantastiese mins mer ein bitje groôf. Hae keumtj net van zien werk, mèt de euveral nog aan. Henj wie kolesjöppe en zwaor wirksjoon ane veut. ‘Gaef mich die ker mer’, zeter en hae doetj mich eine euro inne hândj.
Ich zèk: ‘Fijn Zjaak, dan zeen wae allebei geholpe; mer lèt effe op det veurwielke, det luiptj neet zoeë lekker, det zwabbertj!’ ‘Des gein probleem, zoeën ker heb ich waal dèkker’, zeet Zjaak en innegang verkuiptj hae det waers raedje mèt zien iezere tuppe zoeëne optater det ich dacht detjer aaf zooj vlege. Mer tot mien verwònjering tirveltj ’t raedje wie eine poepernêl en luiptj de ker weer wie gesmeerdj. ‘Zoeë mòsse det doon!’ zeter en geit de winkel in. Weit ich det veur de volgendje kieër.
LeiS