Fototentoonstelling 26 en 27 nov: Stramproy, namen en bijnamen 1954

In de succesvolle reeks Namen en Bijnamen verschenen de afgelopen jaren maar liefst vijf boeken: Biest, Swartbroek, Moesel, Keent en Altweert. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw waren al boeken verschenen over Boshoven, Hushoven, Vrakker, Laar en Altweerterheide. Een dorp dat niet kan achterblijven in de reeks boeken Namen en Bijnamen is Stramproy, thans veruit het grootste dorp van Weert.

Ad Maes en Bèr Geelen zijn de afgelopen jaren drukdoende geweest om foto’s te verzamelen van de woningen/boerderijen en van de 350 families die er eind 1954 woonden. Een hele klus, maar het is gelukt. Tijd voor een overzichtstentoonstelling.

“Fototentoonstelling 26 en 27 nov: Stramproy, namen en bijnamen 1954” verder lezen

Van de Waal tot Walestraat in Stramproy

(Een stukje geschiedenis van de familie Aendekerk (“die van de Waal”) vanaf de bouw van hun boerderij/winkel aan de Dorpstraat (nu Julianastraat) in Stramproy in 1890 tot 2007 toen de eerste woningen aan de Walestraat werden gebouwd.)

De schrijver (Bert Aendekerk, Bert van Waale Lei) is in 1939 geboren in het woonhuis van de boerderij van zijn vader.
Tot 1970 heeft zijn vader daar de boerderij gehad. Vanaf die tijd stond het woonhuis beter bekend als café/ discotheek/restaurant “De Taphoeve”.
Naast de “gewone” geschiedenis heeft de schrijver ook herinneringen uit de tweede wereldoorlog toegevoegd. Ook spreekt hij zijn dank uit aan Niek Aendekerk , van Hub van Waale Sjef voor het plaatsen van de fotoserie.

(Hieronder zal de schrijver verder gaan in de ik-vorm)

Volgens de gevelsteen is de boerderij annex winkel “de Waal” aan de Dorpstraat in 1890 gebouwd door Waale Bert. De reden dat Waale Bert naar Stramproy kwam was, volgens mijn vader (Waale Lei) en mijn neef Bert Aendekerk (van Waale Thieu), dat dit een interessante plaats was omdat er nog geen grote winkel in Stramproy was, waar je alles kon kopen; een zogenaamde winkel van sinkel. De winkel was links naast de voordeur gevestigd en rechts woonde de familie. Maar Waale Bert had niet alleen een winkel en boerderij, hij was vooral ook een handelaar in alles waar vraag naar was. De Oude Waal 1915.

“Van de Waal tot Walestraat in Stramproy” verder lezen

IEËRBETOEËN AAN EINE ECHTE ROJER

Pierre Lenaers 1936-2022

Weem kindje hum eigelik neet? Pierre Lenaers, oftewaal Pjaer van Dreiers. Eine echte Rojer mins.

Bie hieël völ aktiviteite die in Rooj speuldje waas Pjaer betrokke. Hae kindje ouch bekans ederein en wist wie al die femilies inein zote. “Zjaak waas eine naef van…. Mieke waas getrouwdj mèt….  Harie haaj nog ein stök groondj ligge bie….

Deze liêst kan nog völ langer en geuftj good aan wie verknochtj Pjaer waas  aan Rooj en zien inwoeëners. Pjaer zien kwaliteite wore breid bekindj en völ minse hebben dan ouch ein beroep gedaon op zien ervaring en kinnis.

Aster in Rooj get gaondje waas dan waas Pjaer d’r biê. Meistal op ein aktieve meneer; organizere laag hum prima!  Hae kost ouch good mèt financiën euverweêg en die kwaliteit waas de reje det hae dèk woort aangestèldj as “geldjbeheerder” bie diverse aktiviteite. Hae kost edere cent verantjwoorde.

Pjaer zaag ouch de humoristiese kantj van ’t laeve en genoot d’r zelf van aster hiê of dao eine kwinkslaag kost lancere.

Jaorelânk waas hae aaneinkaller oppe boontje aovendje in Rooj. Det zoeë emes wie Pjaer neet Prins zooj waere bie de vastelaovesjvereiniging De Zoatmaale waas knap ònmeugelik.

Pjaer waas ein van de oprichters van de heemkundestichting en zaat lange tiêd in  het bestuur, woeë hae de functie vervöldje van…..penningmeister. Ouch de jaorlikse bösreis wist hae op ein sjoeën en aangenaam meneer aanein te smeje as spraekstâlmeister.

Pjaer trocht d’r gaer op oet. ’t Leefst mèt de fiets en mèt eine compagnon. Meinig kilomaeter heet hae door ’t Midde-Limburgse lândj wèggetrapperdj. Òngerweges effe “aanlanje” waas standaard.

Oppe doôr kwome d’r ouch medische mankemente verbiê en dao heter de lèste jaore völ last van gadj. Mer klage huuërdje se hum neet gauw.

Toen zien vrouw Garda storf waas det eine flinke klap veur Pjaer mer hae pakdje toch vriê snêl de draod weer op. Daobiê haaj hae völ steun van zien twieë zeuns Hans en René woeë hae vrieët gruuëts op waâs.

Mer begin 2022 ging ’t snel achteroet en waaster medisch gezeen gein hulp mieër.

Op 10 augustus is Pjaer gestorve. nao ein goodbesteedj en beteikenisvôl laeve.

Rooj maag hum dankbaar zeên!

HEEMKUNDE ROOJ

132 jaar de Waal in Stramproy

Op 30 april 2022 kwamen bijna 90 kleinkinderen en achterkleinkinderen van  Bert Aendekerk (Waale Bert)( 1854-1930)  en zijn vrouw Cathrien Royens (1863-1948) het door corona uitgestelde jubileum vieren.

Stamhouders Aendekerk

In 1890 bouwden Cathrien en Bert hun winkel/boerderij aan de Dorpstraat (nu Julianastraat).

De boerderij werd later discotheek en restaurant de Taphoeve. Op de locatie van de boerderij en boomgaard is nu een nieuwbouwplan gerealiseerd aan de Wa(a)lestr(ao)aat.
“132 jaar de Waal in Stramproy” verder lezen

Pastoor Tjeu Kunnen (85) overleden

De Venlose pastoor Tjeu Kunnen is afgelopen nieuwjaarsnacht in zijn slaap overleden. Stramproyenaar Tjeu Kunnen (van Lewieze) werd 85 jaar.

Kunnen begon als kapelaan van de Stefanuskerk in Heel. Hij werd in 1972 benoemd tot kapelaan van de Norbertusparochie in Horst. Hier bleef hij actief tot aan zijn benoeming tot pastoor van de H.-Nicolaasparochie in Venlo. Daar sloot hij de deuren van de kerk in 2019. Vanaf 1989 was hij ook pastoor in de Michaëlparochie in ’t Ven, waar hij tot zijn dood actief zou blijven.

“Pastoor Tjeu Kunnen (85) overleden” verder lezen

Podcast: GEDWONGEN tewerkgesteld in Duitsland

Bevel!
Miljoenen Europese mannen moesten zich tijdens de Tweede Wereldoorlog melden om dwangarbeid te doen voor Duitsland. Na thuiskomst werd er vaak nauwelijks nog over gesproken. In de vijfdelige serie Gedwongen van het Nationaal Comité 4 en 5 mei en het NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies vertellen de laatste getuigen over de Arbeitseinsatz.

Klik op de afbeelding voor een link naar de podcast

In de podcast spreekt radiomaker Tjitske Mussche met vijf mannen die tijdens de oorlog dwangarbeider zijn geweest: Co Knuppelder, Ben Tesink, Wim Missel, Cor van Dijk en Pieter Bouma.

“Podcast: GEDWONGEN tewerkgesteld in Duitsland” verder lezen

Boek: De Arbeitseinsatz ontvlucht

Twee Limburgse Jongens 1941

Jo Brunenberg dook in zijn familiegeschiedenis op zoek naar het verhaal van zijn vader Lei die in 1941, aan het begin van de tweede wereldoorlog naar Duitsland moest voor de Arbeitseinsatz. Daar is hij een aantal maanden later  samen met Sjraar Brauer uit Belfeld gevlucht waarna hij in Stramproy een tijdlang is ondergedoken.

Samen met Jan Brauer, historicus en zoon van de medevluchter heeft Jo deze reis gereconstrueerd en opnieuw afgelegd. Dit heeft geresulteerd in een bijzonder boek met bijzondere foto’s dat begin augustus beschikbaar komt en tot 25 juli bij Jo besteld kan worden.

Zie hieronder het bericht van Jo Brunenberg.

“Boek: De Arbeitseinsatz ontvlucht” verder lezen

Boek over migranten uit Stramproy

Bij de woorden migranten en Stramproy zal menigeen aan de aan de huidige arbeidsmigranten denken en de bijbehorende huisvestingsproblematiek. We staan er meestal niet bij stil dat ook eeuwenlang mensen uit Stramproy hun geluk elders zochten. Veel van deze migranten namen daarbij Stramproy mee in hun naam. Of de mensen in hun nieuwe omgeving deden dat. Een enkeling maakte daarbij een indrukwekkende carrière: Terwijl hier in 1389 de verdedigingswerken “de graven van Bocholt” aangelegd werden was Gadert van Stramprade al jarenlang muntmeester in Gelre. Hij was het die de Strampraidse gulden sloeg, die afgezien van de naam weinig met Stramproy te maken had.

Ar Stramrood is een afstammeling van een van deze migranten en werkt aan een boek over deze migranten uit Stramproy in de periode 1300-1800. Onderstaande mail van Ar willen we graag onder de aandacht brengen.

“Boek over migranten uit Stramproy” verder lezen

Boodschap kerkklokken

De laatste maanden konden we in het Blaadje Stramproy lezen dat de dag na een overlijdensbericht de kerkklokken drie maal luiden. Telkens 1 minuut, met 1 minuut tussenpauze, om 9:45, behalve op zondag. Voor een kind luidt dan de kleine klok, voor een vrouw de halfzware klok en voor een man de zware klok.

Dit gebruik werd in 1872 ook al door Rector Creemers beschreven in zijn “Aanteekeningen over het dorp Stramproy”:

“Boodschap kerkklokken” verder lezen