Categorie: Columns

Volges de wederhelft wore wae toe aan eine noewe stofzuiger. Neet det de aoje niks mieër dieë, mer hae haperdje aaf en toe. En ’t model waas ouch get van veur de oorlog, vònj ze. ’t Argument: ‘De kinst de aoje aevegood nog gebroêke inne geraasj en òm de auto te zuige’ leek mich redelik, dus zu kreeg heur zin.

Wae nao de winkel en get noets gekochtj. Inne aanbejing. Fel roeëd kleurke en traploos verstèlbaar in zuugkracht. Mèt de nuuëdige hulpstökke en ein extra duuëske stofzuigerzek. Goje koup gedaon dus.

Oppe hoeëgste stândj maaktj hae waal ein hoeëg, sjerp geluid, net wie eine straaljager. Mer hae duit zien werk tegooj; hae slörptj alle pòf feilloos op. Al twieë kieër is het mich gebeurdj detter wat ál te gretig waas. Ich woeëj get grummelkes vanne taofel zuige mer hae pakdje ònverwachs ’t hieël taofellaekske inne moondj. Ssssllluuurrrppp! En ‘tzelfdje gebeurdje toen ich net get tekort bie de lang gerdiêne kwaam. Alweer ssssllluuurrrppp! ’t Leep gelökkig in allebei de gevalle good aaf.

Nae, ich maag euver ziene iêver neet klage. Mer de lèste tiêd begin ich mich aan get anges te ergere. En eigelik almer mieër. Neet òmdetter aan ’t naolaote is, mer òmdet de kabel te kort is. De kabel is te kort!!

Eine halve maeter te kort! Mèt de veurige stofzuiger kost ich kamer, keuke, hal en berging stoôfvriê kriêge vanoet ein centraal stopkontakt; ich hoofdje de stekker neet òm te staeke. Noê kom ich net neet euveral aan. NET NEET!  En des neet te lieje!!

Ich weit waal det ’t ein klein mote is òm tink effe oet te zètte, de stekker in ein anger stopkontakt te staeke en weer wiejer te gaon. Kwestie van 15 seconde. Mer tóch!!  Dien stofzuigritme weurtj òngerbroke. En det zooj veur éine kieër nog neet zoeë erg zeen, mer noê weit ich edere kieër al van teveure det ich eine halve maeter te kort zal kome. Edere kieër kan ich nét neet mieër in det heukske kome woeë ich anges mèt de aoje wáál kost kome. Eders kieër!!

Òm d’r eine verlingkabel biê gaon te gebroêke is nateurlik van de gekke, mer ich heb ’t ieërlik gezagdj waal al ins euverwoge. Ich heb d’r nog niks van tege mien eega gezagdj want die zooj mich veerkêntjig oetgelache hebbe.

Mer de veurige waêk heb ich stiekem de aoje zuiger oete geraasj gehaaldj. Fluitendj degelik en euverâl gezuigdj. Sònger òm te staeke. Héérlik!!

LeiS

’t  Lèste rapport van mien dochter haaj get wèg van de grafiek vanne beurs. Hoeëg pieke en depe dale. Veur ’t ein vak haaltj ze  ein neuge, veur ’t anger ein drie en alles dao tössenin. “Mer gemiddeldj” zagt de lieëraar oppe aojeraovendj, “gemiddeldj steit ze op ein dikke zès. Des dus voldoende. Asse det zoeë vôl hèltj kan ze euver nao de volgendje klas”. Ederein kontent zootse dinke. ZU neet. Die heet nog degelikke gedachte en zuût lever veur éder vak ein voldoende! Het blieftj  nateurlik waal get òm euver te steggele.

Hebse dao get aan, aan “gemiddeldj? ”  Kònse dao get mèt? Sòms kònse d’r diên veurdeil mèt doon, sòms kan ’t tege dich wirke. Ein paar veurbieëldje oete dagelikse praktijk. Gemiddeldj was ich 4 kieër per waek iêverig aaf. Det zooj op ein totaal van 7 net voldoende mòtte zeên. ZU vintj van neet. Gemiddeldj gaon ich òm ’n oor of elf nao bèd. Des netjes! As ich eine kieër òm veer oor snachts thoêskom dan haaltj det ’t gemiddeldje aardig òmlieëg…mer ’t blieftj gemiddeldj toch nog dik voldoende. ZU kan neet achter die redenering staon.

Gemiddeldj doon ich mèt ein bekske beer 2 waeke. Veurige waek, toen d’r völ voetballe oppe tillevies waâs bleek de bak op drie daag tiêd al leeg te zeen. Mer gemiddeldj kwaam ich in dae maondj keurig aan eine bak inne 2 waeke. Neet verkieërdj dacht ich zoeë! Mer nae, eine dergelikke kiêk oppe zaak is te kort door de bocht, waas HEUR stèllige meining.

“GEMIDDELDJ” verder lezen

Dit verhäölke is gemaaktj oppe computer. Des gemèkkelik; kinse drek verangere asse get fout getieptj hebst. De kinst gauw ein weurdje tösse of achter de regels plekke. En as mich de hieële tekst neet gaatj goeëj de hieële rattaplan in minder dan ein sekond wèg. Inne prullebak. Mer ich bin d’r eine vanne aoje stempel. Ich sjrief nog ’t leefst mèt ein pen! As mich inne tekst get neet gaatj froemel en krabbel en streep ich d’r flink op los. Veur eine boetestaondjer neet mieër te laeze. En as ich neet content bin goeëj ich de prop ouch inne prullebak. In eine echte!

“PEN” verder lezen

Zooj ’t toeval zeen of hebbe minse ’t bewustj zoeë gesteurdj. Hebbe we d’r nao ein jaor van sjörrige behoefte aan òm dinger te organisere die wae fieëste neume? Ich gaon knap dinke van waal. Want wat hebbe wae in de lèste fase van ’t jaor allemaol op eine houp gedoedj. Wat vèltj d’r op korte tiêd allemaol te vere? Wae laote ieërst Sint Merte  mer ins langskome. Neet det det get vrieët speciaals is, mer vreuger waas det toch waal ein reje òm de treurige, doonkel daag get aangenaams te gaeve. Veurke stoke, deindanger insmere, langs de hoezer gaon veur snuik, leedjes zinge en werme chocomel drinke. Inne moderne versie is Halloween d’r biê gekome, woeëbiê mèt lemkes en oetgeholdje pompoene fieëstelik roondjgetrochtj weurtj.

Dan meine wae oppe 11^e vanne 11^e  ouch weer te mòtte balkenere omdet de vastelaovendj aangekondigdj weurtj. En as de ieërste confetti opgeruumdj is steit Sinterklaos alweer veur de deur. Kedootjes waere oetgedeildj, gedichte gesjreve en speculaas gaete. Zeker veur geluivige wichterkes reje veur glunderendje gezichte.

“SINTERKERST” verder lezen

Ein dees daag kwaam ZU braaf laat trök vanne stad. Wie ze binne kwaam zaag ich drek aan heur gezicht detter get neet inne haok waâs. Ein bitje wit òmme naas en nogal rojaal euversteûr. “Wat is gaondje?” vroog ich. “Wat bin ich gesjròkke!” zagt ZU, “ich haaj zjuust bekans eine kniên ònger de auto! Ich kost ’t steur nog nét get òmgoeëje! Kiêk ins nao mien henj, die trille nóg!”

“Haatse hum mer hieëlemáól d’r ònger gadj”, zagt ich ein bitje spottendj. “Eine lekkere kniên inne pot is noeëts wèg en nog gratis ouch!” Die opmerking kost ZU neet waardere; ze waaster nog te zieër van aaf. Zoeëwiezoeë heet ZU ein zwaâk veur bieëste. Ze zooj nog lever de auto de graaf in rieje dan ein euverstaekendje kat ònger de rajer kriêge.

Wie ze ein bitje bekome waas vertèldje ze woeë en wie ’t precies haaj plaatsgevònje.“Het kan good zeên det ich hum tóch ein bítje heb geraaktj”, zagt ZU. Mesjien liktj det bieëstje noê örges inne graaf te krepere. Mer ich koster echt niks aan doôn, ’t waas al doonkel en ein bitje mistig en ’t rèngeldje get”. “Knien zeen tei-j bieëste”, probeerdje ich de zaak wat te susse. Det haaj weinig resultaat. ’t Gebeure haaj mieër indrök achtergelaote dan ich dacht. Want ’t glaeske roeëje wiên woeë ZU veur ’t slaope gaon altiêd nog effe van genietj bleef achterwege. “Ich heb d’r gein zin in”, zagt ze; “ich gaon nao bèd!” “Kiekse neet nao ’t lèste noets?” vroog ich òm heur op anger gedachte te bringe. Mer ouch dao stòng heure kop neet nao.

Sangerdaags (’t waas zaoterdig) bleef ZU langer in bèd ligge dan normaal. “Ich heb neet kònne slaope”, zagt ze wie ze òm half tieën ònger kwaam. “Almer aan  dae kniên  mòtte dinke”. “Kom ins mèt nao boete”,  zagt ich; “gaon wae  effe kieke wie de auto d’r oet zuût. Dan wete wae mesjien get mieër”.  Dao waas niks te zeen ane auto; gein bloodplekke, gein haor, gein deumpelke, allein get modder. “Liêktj mich sterk det dao eine kniên tegenaan is gevloge”, konkludeerdje ich. “Want dan zoje d’r zeker speûr zeen achtergebleve”.

Det stèldje HEUR sjienbaar ein bitje geröstj. Sòms kan ein neuchter manne-visie wònjere doon. En oh, wat kònne toevallighede aaf en toe eine stempel op ’t alledaagse laeve drökke. Sònnes ginge wae ein hepke aete  bie ein kefeke det midde inne bosse laag. Wae ginge aan ein täöfelke bie de ope haard zitte en bestudeerdje de menu-kaart. En wat stòng dao as “specialiteit van onze kok??”  “Overheerlijke konijn-in-het-zuur. Met frietjes € 20,95”.

LeiS

Veurdet mien vrouw de was in ’t mesjiên stoptj heet ze de gewuuëndje òm alle tesse good nao te veule. Det is verstenjig, want doa hebbe waal ins veurwerpe ein wasrundje mètgedreidj die ane tròmmel en aan ’t wasgood sjaaj hebbe toegebrachtj. Ein sjruufke, eine paperclip, ein beerdöpke, eine ketser. Boete dees attribute kome d’r dèk nog verrassendje dinger oet bòksetesse.

Völ veurkomendj zeen pepere zakdeukskes, die nao de wasbeurt euveral witte snupperkes op bòkse, hummes en truis achterlaote. Neet drek sjaajlik, mer waal vervaelendj bie ’t striêke.

Vervolges zeen dao de gewoeën stòffe zakdeuk. Tis neet altiêd drek te zeên of de eigenaar ze gebroêktj heet, of det ze vanzelf opgefroemeldj zeen geraaktj. As ZU twieë of drie zakdeuk in éin bòks vintj is det niks abnormaals. Mer zu lieëtj niks aan ’t toeval euver en stoptj de snoterlepkes sònger pardon allemaol inne tròmmel. Oûch wat los klatergeldj  roltj waal ins euver de vloer as ZU de jeans oppe kop hèltj. Sòms valle d’r oete tes pepeerkes woeë get op gekriebeldj steit. Of lever, stòng, want de luuëter heet de ink bekans hieël wèggespeuldj.

“BÒKSE-TES” verder lezen

Wae zatte os mèt z’n vere aan ein täöfelke naodet wae nao ein lang zònnigmiddigwanjeling smachtendj eine herberg binnestapdje. De ober waas drek bie os. Hae keek ’t ieërst nao mich. Waarsjienlik òmdetter vermoedje det ich de portemonnee haaj en dan hebse altiêd ein streepke veur. ‘Eine Trappist van ’t vaât gaer!’ Mien vrouw bestèldje eine witte wiên.  ‘Zeut of druuëg?’ vroog de obert. ‘Zeut!’ zagt ze mèt euvertugendje stum, asof ‘druuëg’ neet te knauze is. De anger twieë taofelgenote droonke respectievelik eine spa blauw en eine roeëje wiên. Hee! Kee, noê vroog de bedener neet of dae roeëje wiên druuëg of zeut most zeên.

Vreemdj! Dus witte wiên kan of druuëg of zeut zeên mer bie roeëje kan det neet! Toen de ober de bestèlling bracht lagt ich hum mien vraog veur. Hae wist ‘t antjwoord neet. Ich kost hum det neet kwaolik neme want ’t waas eine jònge, goodwillendje week-end wirker dae nog völ ervaring misdje.

“DRUUËGE WIÊN” verder lezen