’t Lèste rapport van mien dochter haaj get wèg van de grafiek vanne beurs. Hoeëg pieke en depe dale. Veur ’t ein vak haaltj ze ein neuge, veur ’t anger ein drie en alles dao tössenin. “Mer gemiddeldj” zagt de lieëraar oppe aojeraovendj, “gemiddeldj steit ze op ein dikke zès. Des dus voldoende. Asse det zoeë vôl hèltj kan ze euver nao de volgendje klas”. Ederein kontent zootse dinke. ZU neet. Die heet nog degelikke gedachte en zuût lever veur éder vak ein voldoende! Het blieftj nateurlik waal get òm euver te steggele.
Hebse dao get aan, aan “gemiddeldj? ” Kònse dao get mèt? Sòms kònse d’r diên veurdeil mèt doon, sòms kan ’t tege dich wirke. Ein paar veurbieëldje oete dagelikse praktijk. Gemiddeldj was ich 4 kieër per waek iêverig aaf. Det zooj op ein totaal van 7 net voldoende mòtte zeên. ZU vintj van neet. Gemiddeldj gaon ich òm ’n oor of elf nao bèd. Des netjes! As ich eine kieër òm veer oor snachts thoêskom dan haaltj det ’t gemiddeldje aardig òmlieëg…mer ’t blieftj gemiddeldj toch nog dik voldoende. ZU kan neet achter die redenering staon.
Gemiddeldj doon ich mèt ein bekske beer 2 waeke. Veurige waek, toen d’r völ voetballe oppe tillevies waâs bleek de bak op drie daag tiêd al leeg te zeen. Mer gemiddeldj kwaam ich in dae maondj keurig aan eine bak inne 2 waeke. Neet verkieërdj dacht ich zoeë! Mer nae, eine dergelikke kiêk oppe zaak is te kort door de bocht, waas HEUR stèllige meining.