Geplaatst op

Bestellen boek: Stramproy, namen en bijnamen 1954

In de succesvolle reeks Namen en Bijnamen verschenen de afgelopen jaren maar liefst vijf boeken: Biest, Swartbroek, Moesel, Keent en Altweert. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw waren al boeken verschenen over Boshoven, Hushoven, Vrakker, Laar en Altweerterheide. Een dorp dat niet kan achterblijven in de reeks boeken Namen en Bijnamen is Stramproy, thans veruit het grootste dorp van Weert.

Ad Maes en Bèr Geelen zijn de afgelopen jaren drukdoende geweest om foto’s te verzamelen van de woningen/boerderijen en van de 350 families die er eind 1954 woonden. Een hele klus, maar het is gelukt.

De overzichtstentoonstelling afgelopen 26 en 27 november werd druk bezocht en leverde prima reacties op. Uitgangspunt voor de opzet van het boek zijn de huisadressen uit 1954. In dat jaar kregen alle huizen in Stramproy een echte straatnaam in plaats van enkel een huisnummer en de wijknaam.

Op 1 april 2023 zal het boek verschijnen. De uitgave van het boek is in handen van de ‘Stichting Cultuurhistorische publicaties voor de regio Weert’.
Het boek is te bestellen via dit bestelformulier.

Folder-Stramproy-10-11-2022-

Geplaatst op

SINTERKERST

Zooj ’t toeval zeen of hebbe minse ’t bewustj zoeë gesteurdj. Hebbe we d’r nao ein jaor van sjörrige behoefte aan òm dinger te organisere die wae fieëste neume? Ich gaon knap dinke van waal. Want wat hebbe wae in de lèste fase van ’t jaor allemaol op eine houp gedoedj. Wat vèltj d’r op korte tiêd allemaol te vere? Wae laote ieërst Sint Merte  mer ins langskome. Neet det det get vrieët speciaals is, mer vreuger waas det toch waal ein reje òm de treurige, doonkel daag get aangenaams te gaeve. Veurke stoke, deindanger insmere, langs de hoezer gaon veur snuik, leedjes zinge en werme chocomel drinke. Inne moderne versie is Halloween d’r biê gekome, woeëbiê mèt lemkes en oetgeholdje pompoene fieëstelik roondjgetrochtj weurtj.

Dan meine wae oppe 11e vanne 11e  ouch weer te mòtte balkenere omdet de vastelaovendj aangekondigdj weurtj. En as de ieërste confetti opgeruumdj is steit Sinterklaos alweer veur de deur. Kedootjes waere oetgedeildj, gedichte gesjreve en speculaas gaete. Zeker veur geluivige wichterkes reje veur glunderendje gezichte.

“SINTERKERST” verder lezen

Geplaatst op

Fototentoonstelling 26 en 27 nov: Stramproy, namen en bijnamen 1954

In de succesvolle reeks Namen en Bijnamen verschenen de afgelopen jaren maar liefst vijf boeken: Biest, Swartbroek, Moesel, Keent en Altweert. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw waren al boeken verschenen over Boshoven, Hushoven, Vrakker, Laar en Altweerterheide. Een dorp dat niet kan achterblijven in de reeks boeken Namen en Bijnamen is Stramproy, thans veruit het grootste dorp van Weert.

Ad Maes en Bèr Geelen zijn de afgelopen jaren drukdoende geweest om foto’s te verzamelen van de woningen/boerderijen en van de 350 families die er eind 1954 woonden. Een hele klus, maar het is gelukt. Tijd voor een overzichtstentoonstelling.

“Fototentoonstelling 26 en 27 nov: Stramproy, namen en bijnamen 1954” verder lezen
Geplaatst op

Van de Waal tot Walestraat in Stramproy

(Een stukje geschiedenis van de familie Aendekerk (“die van de Waal”) vanaf de bouw van hun boerderij/winkel aan de Dorpstraat (nu Julianastraat) in Stramproy in 1890 tot 2007 toen de eerste woningen aan de Walestraat werden gebouwd.)

De schrijver (Bert Aendekerk, Bert van Waale Lei) is in 1939 geboren in het woonhuis van de boerderij van zijn vader.
Tot 1970 heeft zijn vader daar de boerderij gehad. Vanaf die tijd stond het woonhuis beter bekend als café/ discotheek/restaurant “De Taphoeve”.
Naast de “gewone” geschiedenis heeft de schrijver ook herinneringen uit de tweede wereldoorlog toegevoegd. Ook spreekt hij zijn dank uit aan Niek Aendekerk , van Hub van Waale Sjef voor het plaatsen van de fotoserie.

(Hieronder zal de schrijver verder gaan in de ik-vorm)

Volgens de gevelsteen is de boerderij annex winkel “de Waal” aan de Dorpstraat in 1890 gebouwd door Waale Bert. De reden dat Waale Bert naar Stramproy kwam was, volgens mijn vader (Waale Lei) en mijn neef Bert Aendekerk (van Waale Thieu), dat dit een interessante plaats was omdat er nog geen grote winkel in Stramproy was, waar je alles kon kopen; een zogenaamde winkel van sinkel. De winkel was links naast de voordeur gevestigd en rechts woonde de familie. Maar Waale Bert had niet alleen een winkel en boerderij, hij was vooral ook een handelaar in alles waar vraag naar was. De Oude Waal 1915.

“Van de Waal tot Walestraat in Stramproy” verder lezen
Geplaatst op

BEKANS

Ein dees daag kwaam ZU braaf laat trök vanne stad. Wie ze binne kwaam zaag ich drek aan heur gezicht detter get neet inne haok waâs. Ein bitje wit òmme naas en nogal rojaal euversteûr. “Wat is gaondje?” vroog ich. “Wat bin ich gesjròkke!” zagt ZU, “ich haaj zjuust bekans eine kniên ònger de auto! Ich kost ’t steur nog nét get òmgoeëje! Kiêk ins nao mien henj, die trille nóg!”

“Haatse hum mer hieëlemáól d’r ònger gadj”, zagt ich ein bitje spottendj. “Eine lekkere kniên inne pot is noeëts wèg en nog gratis ouch!” Die opmerking kost ZU neet waardere; ze waaster nog te zieër van aaf. Zoeëwiezoeë heet ZU ein zwaâk veur bieëste. Ze zooj nog lever de auto de graaf in rieje dan ein euverstaekendje kat ònger de rajer kriêge.

Wie ze ein bitje bekome waas vertèldje ze woeë en wie ’t precies haaj plaatsgevònje.“Het kan good zeên det ich hum tóch ein bítje heb geraaktj”, zagt ZU. Mesjien liktj det bieëstje noê örges inne graaf te krepere. Mer ich koster echt niks aan doôn, ’t waas al doonkel en ein bitje mistig en ’t rèngeldje get”. “Knien zeen tei-j bieëste”, probeerdje ich de zaak wat te susse. Det haaj weinig resultaat. ’t Gebeure haaj mieër indrök achtergelaote dan ich dacht. Want ’t glaeske roeëje wiên woeë ZU veur ’t slaope gaon altiêd nog effe van genietj bleef achterwege. “Ich heb d’r gein zin in”, zagt ze; “ich gaon nao bèd!” “Kiekse neet nao ’t lèste noets?” vroog ich òm heur op anger gedachte te bringe. Mer ouch dao stòng heure kop neet nao.

Sangerdaags (’t waas zaoterdig) bleef ZU langer in bèd ligge dan normaal. “Ich heb neet kònne slaope”, zagt ze wie ze òm half tieën ònger kwaam. “Almer aan  dae kniên  mòtte dinke”. “Kom ins mèt nao boete”,  zagt ich; “gaon wae  effe kieke wie de auto d’r oet zuût. Dan wete wae mesjien get mieër”.  Dao waas niks te zeen ane auto; gein bloodplekke, gein haor, gein deumpelke, allein get modder. “Liêktj mich sterk det dao eine kniên tegenaan is gevloge”, konkludeerdje ich. “Want dan zoje d’r zeker speûr zeen achtergebleve”.

Det stèldje HEUR sjienbaar ein bitje geröstj. Sòms kan ein neuchter manne-visie wònjere doon. En oh, wat kònne toevallighede aaf en toe eine stempel op ’t alledaagse laeve drökke. Sònnes ginge wae ein hepke aete  bie ein kefeke det midde inne bosse laag. Wae ginge aan ein täöfelke bie de ope haard zitte en bestudeerdje de menu-kaart. En wat stòng dao as “specialiteit van onze kok??”  “Overheerlijke konijn-in-het-zuur. Met frietjes € 20,95”.

LeiS

Geplaatst op

Voorbereidingen bestrating Meulehuuske gestart.

  • Afgelopen zaterdag 22 oktober zijn de voorbereidingen gestart voor de bestrating van het voorterrein van het molenmagazijn van de St. Jansmolen.

Doel is dat bij de heropening in het voorjaar 2023 ook het voorterrein er netjes bij ligt met een passende bestrating van gebakken klinkers.

Fred Janssen was met zijn machines al vroeg in de weer en in de loop van de middag lag het terrein er “voorbereid” bij. Buurvrouw Truus van de Winkel kwam nog een prijswinnende vlaai bezorgen. Bedankt daarvoor!

Binnenkort gaan de vrijwilligers van de Heemkunde en de Molenstichting het terrein samen bestraten onder leiding van Jo Beliën.

Geplaatst op

IEËRBETOEËN AAN EINE ECHTE ROJER

Pierre Lenaers 1936-2022

Weem kindje hum eigelik neet? Pierre Lenaers, oftewaal Pjaer van Dreiers. Eine echte Rojer mins.

Bie hieël völ aktiviteite die in Rooj speuldje waas Pjaer betrokke. Hae kindje ouch bekans ederein en wist wie al die femilies inein zote. “Zjaak waas eine naef van…. Mieke waas getrouwdj mèt….  Harie haaj nog ein stök groondj ligge bie….

Deze liêst kan nog völ langer en geuftj good aan wie verknochtj Pjaer waas  aan Rooj en zien inwoeëners. Pjaer zien kwaliteite wore breid bekindj en völ minse hebben dan ouch ein beroep gedaon op zien ervaring en kinnis.

Aster in Rooj get gaondje waas dan waas Pjaer d’r biê. Meistal op ein aktieve meneer; organizere laag hum prima!  Hae kost ouch good mèt financiën euverweêg en die kwaliteit waas de reje det hae dèk woort aangestèldj as “geldjbeheerder” bie diverse aktiviteite. Hae kost edere cent verantjwoorde.

Pjaer zaag ouch de humoristiese kantj van ’t laeve en genoot d’r zelf van aster hiê of dao eine kwinkslaag kost lancere.

Jaorelânk waas hae aaneinkaller oppe boontje aovendje in Rooj. Det zoeë emes wie Pjaer neet Prins zooj waere bie de vastelaovesjvereiniging De Zoatmaale waas knap ònmeugelik.

Pjaer waas ein van de oprichters van de heemkundestichting en zaat lange tiêd in  het bestuur, woeë hae de functie vervöldje van…..penningmeister. Ouch de jaorlikse bösreis wist hae op ein sjoeën en aangenaam meneer aanein te smeje as spraekstâlmeister.

Pjaer trocht d’r gaer op oet. ’t Leefst mèt de fiets en mèt eine compagnon. Meinig kilomaeter heet hae door ’t Midde-Limburgse lândj wèggetrapperdj. Òngerweges effe “aanlanje” waas standaard.

Oppe doôr kwome d’r ouch medische mankemente verbiê en dao heter de lèste jaore völ last van gadj. Mer klage huuërdje se hum neet gauw.

Toen zien vrouw Garda storf waas det eine flinke klap veur Pjaer mer hae pakdje toch vriê snêl de draod weer op. Daobiê haaj hae völ steun van zien twieë zeuns Hans en René woeë hae vrieët gruuëts op waâs.

Mer begin 2022 ging ’t snel achteroet en waaster medisch gezeen gein hulp mieër.

Op 10 augustus is Pjaer gestorve. nao ein goodbesteedj en beteikenisvôl laeve.

Rooj maag hum dankbaar zeên!

HEEMKUNDE ROOJ

Geplaatst op

PEPEERKES

ZU is ein zörgzaam vrouw. Hèltj ’t hoês zoeë good as pòf-vriê, haaltj petiêd de lakes en slope van ’t bèd òm d’r weer fris gewasse anger veur trök te lègge. De gerdiêne waere regelmaotig aafgehaaldj en gekuistj en de rame òm de 14 daag streeploos aafgetrochtj. Det zeen de wat groeëtere klusse. Mer ouch de dagelikse wasbeurte waere trouw en stipt oetgeveurdj. Kortòm, ich heb neet te klage!

Veurdet ZU mien bòkse en hummes in ’t mesjiên stoptj veultj ze altiêd effe de tesse nao. Des slum, want de ervaring heet gelieërdj det dao van alles in te vinje is. Mèt name te dèk gebroêkdje zakdeuk en penne. In allerlei soorte en maote. Mer veurâl pepeerkes! Pepeerkes woeë get op gesjreve steit. Eine naam, ein tillefoonnummer, ein E-mailadres, eine datum of zòmmer ein losse kreêt.

Tis waal ins gebeurdj det die pepeerkes mètgewasse woorte. Mèt as gevolg det op alle textielstökke witte pepeêrsnupperkes zote die se meulik wèg kinst kriêge en die bie ’t striêke hieël vervaelendj kònne zeên. Dus ZU is dao  noê hieël veurzichtig mèt. Watter op die pepeerkes steit is meistal gein geheim. Teminste, as de lètters nog te laeze zeên. ZU maag gröstj wete mèt weem ich bel, mail of mèt weem en wannieër ich eine aafspraok heb. Toch kan ’t veurkome det die pepeerkes de noesjierigheid prikkele.

Zoeë vònj ZU ein dees daag ein kladje woeë-op stòng: “Maondjig Mieke trökbelle.” Saoves ònger ’t aete vreugtj ZU: “Weem is Mieke eigelik?” Ich wist neet drek woeë ze ’t euver haaj. “Mieke??” “Jao, kiek hiê….hiê steit ’t op dit pepeerke ‘Mieke trökbelle’. Det zaât in dien sònnese bòks”.  Ich most effe de ouge toe doon en mich oppe kop kratse en toen wistj ich weer. Mieke is ein van de aojer dames woeë ich eine kieër inne waek computerlès aan gaef. Mieke waas neet aanwezig gewaestj bie de lèste lès en noê most ich heur effe laote wete wat ’t hoêswerk waâs. Net veurdet ich HEUR woeëj oetlègge weem Mieke waâs kreeg ich ein stoute gedachte: “As ich noê ins zèk det ich écht neet weit welk Mieke d’r bedoeldj weurtj, dan zal ZU dao-euver bliêve naodinke en gisse. Want zoeë is ze! Kost bèst waal ins vermakelik zeên….

“De wètst toch zeker waal weem Mieke is”, heel ZU mich bie de lès. “Dao zeen waal mieër Miekes”, merkdje ich ein bitje ònnuuëzel op. Mer ich zootj op dit moment écht neet wete!” ZU ging d’r neet op door, mer ich meindje toch ein grummelke argwaan te bespeure. Sangerdaags (ZU mòst get ieërder op dan ich) laag d’r ein breefke oppe taofel: “Ich gaon nao ’t werk ieërst nog effe bie Niek langs. Bin roondj 5 oôr thoês”.

Niek??????

 

Geplaatst op

Smokkelexpo “Stiekem over de grens” geopend.

Vanmorgen werd bij de Broekmolen de tentoonstelling over smokkelen geopend door gedeputeerde Geert Gabriëls en wethouder Suzanne Winters.

Hieronder een impressie van WeertDeGekste van de opening en de tentoonstelling.

De organisatie van de Smokkelexpo is in handen van de Stichting Buitentoneel in samenwerking met Grenspark Kempen~broek.

De inhoudelijke bijdragen komen vooral van de heemkundige kringen van Kinrooi, Bocholt en natuurlijk Heemkunde Stramproy. Daarnaast is door onze club bijgedragen aan de inrichting van de tentoonstelling.

Smokkelscène: Na de oorlog smokkelden veel grensbewoners, meestal kon men vrije doortocht voor een ‘rijksdaalder’ afkopen bij de zogenaamde grenssoldaten. Steijvers ‘Hense’ Rein poseert hier, 1914-1918

Kom vooral eens kijken, er is veel te zien. Er is zelfs een heus stukje dodendraad nagebouwd.

De Smokkelexpo is geopend t/m zo 25 september, enkel in de weekenden, van 11:00 tot 17:00.

Geplaatst op

Film over Teuten uit de Brabantse grensstreek

In de maand september is in een aantal Brabantse zalen de film te zien over de teuten in de Kempen.

GELUKZOEKERS
uit onze grensstreek

EEN DOCUFICTIEFILM OVER 400 JAAR TEUTENHANDEL IN DE KEMPEN

Teuten waren strak georganiseerde handelsondernemingen, veelal families, die vanuit onze omgeving handel dreven van Noord Frankrijk tot ver in het Roergebied.  Ook in Stramproy waren er Teuten.

Zie artikel in het Eindhovens Dagblad: Budelse filmmakers Ronny en Relinde Buteneers: ‘De Teuten waren 400 jaar geleden een soort Bol.com 

Meer informatie over locaties en tickets is hier te vinden.