Geplaatst op

STOFZUIGER

Volges de wederhelft wore wae toe aan eine noewe stofzuiger. Neet det de aoje niks mieër dieë, mer hae haperdje aaf en toe. En ’t model waas ouch get van veur de oorlog, vònj ze. ’t Argument: ‘De kinst de aoje aevegood nog gebroêke inne geraasj en òm de auto te zuige’ leek mich redelik, dus zu kreeg heur zin.

Wae nao de winkel en get noets gekochtj. Inne aanbejing. Fel roeëd kleurke en traploos verstèlbaar in zuugkracht. Mèt de nuuëdige hulpstökke en ein extra duuëske stofzuigerzek. Goje koup gedaon dus.

Oppe hoeëgste stândj maaktj hae waal ein hoeëg, sjerp geluid, net wie eine straaljager. Mer hae duit zien werk tegooj; hae slörptj alle pòf feilloos op. Al twieë kieër is het mich gebeurdj detter wat ál te gretig waas. Ich woeëj get grummelkes vanne taofel zuige mer hae pakdje ònverwachs ’t hieël taofellaekske inne moondj. Ssssllluuurrrppp! En ‘tzelfdje gebeurdje toen ich net get tekort bie de lang gerdiêne kwaam. Alweer ssssllluuurrrppp! ’t Leep gelökkig in allebei de gevalle good aaf.

Nae, ich maag euver ziene iêver neet klage. Mer de lèste tiêd begin ich mich aan get anges te ergere. En eigelik almer mieër. Neet òmdetter aan ’t naolaote is, mer òmdet de kabel te kort is. De kabel is te kort!!

Eine halve maeter te kort! Mèt de veurige stofzuiger kost ich kamer, keuke, hal en berging stoôfvriê kriêge vanoet ein centraal stopkontakt; ich hoofdje de stekker neet òm te staeke. Noê kom ich net neet euveral aan. NET NEET!  En des neet te lieje!!

Ich weit waal det ’t ein klein mote is òm tink effe oet te zètte, de stekker in ein anger stopkontakt te staeke en weer wiejer te gaon. Kwestie van 15 seconde. Mer tóch!!  Dien stofzuigritme weurtj òngerbroke. En det zooj veur éine kieër nog neet zoeë erg zeen, mer noê weit ich edere kieër al van teveure det ich eine halve maeter te kort zal kome. Edere kieër kan ich nét neet mieër in det heukske kome woeë ich anges mèt de aoje wáál kost kome. Eders kieër!!

Òm d’r eine verlingkabel biê gaon te gebroêke is nateurlik van de gekke, mer ich heb ’t ieërlik gezagdj waal al ins euverwoge. Ich heb d’r nog niks van tege mien eega gezagdj want die zooj mich veerkêntjig oetgelache hebbe.

Mer de veurige waêk heb ich stiekem de aoje zuiger oete geraasj gehaaldj. Fluitendj degelik en euverâl gezuigdj. Sònger òm te staeke. Héérlik!!

 

LeiS

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Geplaatst op

VASTELAOVENDJ

 

De optocht is aafgeloupe en ederein zeuktj zoeë snel meugelik de kroeg op. Want de veut zeen kaod en dao istj lekker werm.

Minse die van bove tot ònger geverfdj en verklèdj zeen minge zich mèt klantje die neet de mote genome hebbe òm d’r ein bitje vastelaovesechtig oet te zeên. Gewoeën in börger dus. Ich heb mich teminste nog ein stök pruûk en eine hood opgezatte. ’t Ieërste glaas beer drinktj zich neet mèkkelik. Mer wat mòt mòt!

Tege zès oôr staon minse  opein gepaktj  en prebere ein paar halfvol glaze beer te bemachtige die eigelik völ te deur zeen. Want de slumme kastelein heet mèt die daag gauw 20 cênt oppe priês gezatte. De muziek steit keihaard! De conversatie mèt diene buurman löktj allein door òm beurte in deindangers oeër te kake. Det ’t gesprek nörges euver geit maag dudelik zeen. Mer good, stiekem kriese op korte tiêd toch aardig wat gaelkoppe binne die almer baeter beginne te smake. De keumst oppe wc ein paar bekindje tege die dich oetnuuëje òm d’r same nog ein paar te pakke. Het weurtj wermer, de stumming stijgtj en ’t zicht weurtj get minder.

Dan begintj de maag get te knorre en de weurst euvergehaaldj òm neet heivers te gaon aete mer de friettent binne te stappe. Dao istj zoeë meugelik nóg drökker. De sfeer is wat lallerig. Nao ein keteer bèsse eindelik ane beurt en de bestèlst ein frietje zoôr vleis, ein frikkedel en ein tas koffie. Mer veur desse aan ein staontaofel kinst gaon hange zeen de friete en de frikkedel al half kaod. De koffie is door al det gesjravel  half oete tas geloupe en is op ’t sjeutelke gaon ligge. Mer oké, de wilst neet te krek kieke en de itst en drinkst alles op. Want sònger boom bèsse verlore. Dan vervolgse mèt dien maote de kroegetocht totj neet mieër geit. Wie laat ’t òngertösse is gewore is dich volledig òntgange. Diene hood zitj neet mieër oppe kop en de pruûk hingtj sjeif euver dien oeëre. De weêg heivers luiptj neet recht en de kinst ’t neet laote òm viêf kieër naeve de stoeprandj te traeje.

Op ein wònjerlikke meneer löktj ’t dich toch òm ane veurdeur te kome. De ieërste vastelaovesdaâg zitj d’r op. Het waas knoergezellig!

 

Geplaatst op

GEMIDDELDJ

’t  Lèste rapport van mien dochter haaj get wèg van de grafiek vanne beurs. Hoeëg pieke en depe dale. Veur ’t ein vak haaltj ze  ein neuge, veur ’t anger ein drie en alles dao tössenin. “Mer gemiddeldj” zagt de lieëraar oppe aojeraovendj, “gemiddeldj steit ze op ein dikke zès. Des dus voldoende. Asse det zoeë vôl hèltj kan ze euver nao de volgendje klas”. Ederein kontent zootse dinke. ZU neet. Die heet nog degelikke gedachte en zuût lever veur éder vak ein voldoende! Het blieftj  nateurlik waal get òm euver te steggele.

Hebse dao get aan, aan “gemiddeldj? ”  Kònse dao get mèt? Sòms kònse d’r diên veurdeil mèt doon, sòms kan ’t tege dich wirke. Ein paar veurbieëldje oete dagelikse praktijk. Gemiddeldj was ich 4 kieër per waek iêverig aaf. Det zooj op ein totaal van 7 net voldoende mòtte zeên. ZU vintj van neet. Gemiddeldj gaon ich òm ’n oor of elf nao bèd. Des netjes! As ich eine kieër òm veer oor snachts thoêskom dan haaltj det ’t gemiddeldje aardig òmlieëg…mer ’t blieftj gemiddeldj toch nog dik voldoende. ZU kan neet achter die redenering staon.

Gemiddeldj doon ich mèt ein bekske beer 2 waeke. Veurige waek, toen d’r völ voetballe oppe tillevies waâs bleek de bak op drie daag tiêd al leeg te zeen. Mer gemiddeldj kwaam ich in dae maondj keurig aan eine bak inne 2 waeke. Neet verkieërdj dacht ich zoeë! Mer nae, eine dergelikke kiêk oppe zaak is te kort door de bocht, waas HEUR stèllige meining.

“GEMIDDELDJ” verder lezen

Geplaatst op

Over St. Antonius, het lengen der dagen en hanengekraai

“Driekeuninge eine haneschrei, St. Teunis ein oor, Leechtemis twieë, en dan telle we neet mieë” 

Een mooi oud Limburgs gezegde over het lengen van de dagen: 

  • Driekoningen 6 januari: een hanenkraai of hanenschrede? 
  • St Antonius 17 januari: 1 uur
  • Maria Lichtmis; 2 februari: 2 uur
  • En dan tellen we niet meer

Laten we dit gezegde eens aan een nader onderzoek onderwerpen:

Klopt het gezegde wel, wat heeft die haan ermee te maken en hoe goed was het gehoor van de bedenker?

“Over St. Antonius, het lengen der dagen en hanengekraai” verder lezen

Geplaatst op

PEN

Dit verhäölke is gemaaktj oppe computer. Des gemèkkelik; kinse drek verangere asse get fout getieptj hebst. De kinst gauw ein weurdje tösse of achter de regels plekke. En as mich de hieële tekst neet gaatj goeëj de hieële rattaplan in minder dan ein sekond wèg. Inne prullebak. Mer ich bin d’r eine vanne aoje stempel. Ich sjrief nog ’t leefst mèt ein pen! As mich inne tekst get neet gaatj froemel en krabbel en streep ich d’r flink op los. Veur eine boetestaondjer neet mieër te laeze. En as ich neet content bin goeëj ich de prop ouch inne prullebak. In eine echte!

“PEN” verder lezen

Geplaatst op

Bestellen boek: Stramproy, namen en bijnamen 1954

In de succesvolle reeks Namen en Bijnamen verschenen de afgelopen jaren maar liefst vijf boeken: Biest, Swartbroek, Moesel, Keent en Altweert. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw waren al boeken verschenen over Boshoven, Hushoven, Vrakker, Laar en Altweerterheide. Een dorp dat niet kan achterblijven in de reeks boeken Namen en Bijnamen is Stramproy, thans veruit het grootste dorp van Weert.

Ad Maes en Bèr Geelen zijn de afgelopen jaren drukdoende geweest om foto’s te verzamelen van de woningen/boerderijen en van de 350 families die er eind 1954 woonden. Een hele klus, maar het is gelukt.

“Bestellen boek: Stramproy, namen en bijnamen 1954” verder lezen
Geplaatst op

SINTERKERST

Zooj ’t toeval zeen of hebbe minse ’t bewustj zoeë gesteurdj. Hebbe we d’r nao ein jaor van sjörrige behoefte aan òm dinger te organisere die wae fieëste neume? Ich gaon knap dinke van waal. Want wat hebbe wae in de lèste fase van ’t jaor allemaol op eine houp gedoedj. Wat vèltj d’r op korte tiêd allemaol te vere? Wae laote ieërst Sint Merte  mer ins langskome. Neet det det get vrieët speciaals is, mer vreuger waas det toch waal ein reje òm de treurige, doonkel daag get aangenaams te gaeve. Veurke stoke, deindanger insmere, langs de hoezer gaon veur snuik, leedjes zinge en werme chocomel drinke. Inne moderne versie is Halloween d’r biê gekome, woeëbiê mèt lemkes en oetgeholdje pompoene fieëstelik roondjgetrochtj weurtj.

Dan meine wae oppe 11e vanne 11e  ouch weer te mòtte balkenere omdet de vastelaovendj aangekondigdj weurtj. En as de ieërste confetti opgeruumdj is steit Sinterklaos alweer veur de deur. Kedootjes waere oetgedeildj, gedichte gesjreve en speculaas gaete. Zeker veur geluivige wichterkes reje veur glunderendje gezichte.

“SINTERKERST” verder lezen

Geplaatst op

Fototentoonstelling 26 en 27 nov: Stramproy, namen en bijnamen 1954

In de succesvolle reeks Namen en Bijnamen verschenen de afgelopen jaren maar liefst vijf boeken: Biest, Swartbroek, Moesel, Keent en Altweert. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw waren al boeken verschenen over Boshoven, Hushoven, Vrakker, Laar en Altweerterheide. Een dorp dat niet kan achterblijven in de reeks boeken Namen en Bijnamen is Stramproy, thans veruit het grootste dorp van Weert.

Ad Maes en Bèr Geelen zijn de afgelopen jaren drukdoende geweest om foto’s te verzamelen van de woningen/boerderijen en van de 350 families die er eind 1954 woonden. Een hele klus, maar het is gelukt. Tijd voor een overzichtstentoonstelling.

“Fototentoonstelling 26 en 27 nov: Stramproy, namen en bijnamen 1954” verder lezen
Geplaatst op

Van de Waal tot Walestraat in Stramproy

(Een stukje geschiedenis van de familie Aendekerk (“die van de Waal”) vanaf de bouw van hun boerderij/winkel aan de Dorpstraat (nu Julianastraat) in Stramproy in 1890 tot 2007 toen de eerste woningen aan de Walestraat werden gebouwd.)

De schrijver (Bert Aendekerk, Bert van Waale Lei) is in 1939 geboren in het woonhuis van de boerderij van zijn vader.
Tot 1970 heeft zijn vader daar de boerderij gehad. Vanaf die tijd stond het woonhuis beter bekend als café/ discotheek/restaurant “De Taphoeve”.
Naast de “gewone” geschiedenis heeft de schrijver ook herinneringen uit de tweede wereldoorlog toegevoegd. Ook spreekt hij zijn dank uit aan Niek Aendekerk , van Hub van Waale Sjef voor het plaatsen van de fotoserie.

(Hieronder zal de schrijver verder gaan in de ik-vorm)

Volgens de gevelsteen is de boerderij annex winkel “de Waal” aan de Dorpstraat in 1890 gebouwd door Waale Bert. De reden dat Waale Bert naar Stramproy kwam was, volgens mijn vader (Waale Lei) en mijn neef Bert Aendekerk (van Waale Thieu), dat dit een interessante plaats was omdat er nog geen grote winkel in Stramproy was, waar je alles kon kopen; een zogenaamde winkel van sinkel. De winkel was links naast de voordeur gevestigd en rechts woonde de familie. Maar Waale Bert had niet alleen een winkel en boerderij, hij was vooral ook een handelaar in alles waar vraag naar was. De Oude Waal 1915.

“Van de Waal tot Walestraat in Stramproy” verder lezen
Geplaatst op

BEKANS

Ein dees daag kwaam ZU braaf laat trök vanne stad. Wie ze binne kwaam zaag ich drek aan heur gezicht detter get neet inne haok waâs. Ein bitje wit òmme naas en nogal rojaal euversteûr. “Wat is gaondje?” vroog ich. “Wat bin ich gesjròkke!” zagt ZU, “ich haaj zjuust bekans eine kniên ònger de auto! Ich kost ’t steur nog nét get òmgoeëje! Kiêk ins nao mien henj, die trille nóg!”

“Haatse hum mer hieëlemáól d’r ònger gadj”, zagt ich ein bitje spottendj. “Eine lekkere kniên inne pot is noeëts wèg en nog gratis ouch!” Die opmerking kost ZU neet waardere; ze waaster nog te zieër van aaf. Zoeëwiezoeë heet ZU ein zwaâk veur bieëste. Ze zooj nog lever de auto de graaf in rieje dan ein euverstaekendje kat ònger de rajer kriêge.

Wie ze ein bitje bekome waas vertèldje ze woeë en wie ’t precies haaj plaatsgevònje.“Het kan good zeên det ich hum tóch ein bítje heb geraaktj”, zagt ZU. Mesjien liktj det bieëstje noê örges inne graaf te krepere. Mer ich koster echt niks aan doôn, ’t waas al doonkel en ein bitje mistig en ’t rèngeldje get”. “Knien zeen tei-j bieëste”, probeerdje ich de zaak wat te susse. Det haaj weinig resultaat. ’t Gebeure haaj mieër indrök achtergelaote dan ich dacht. Want ’t glaeske roeëje wiên woeë ZU veur ’t slaope gaon altiêd nog effe van genietj bleef achterwege. “Ich heb d’r gein zin in”, zagt ze; “ich gaon nao bèd!” “Kiekse neet nao ’t lèste noets?” vroog ich òm heur op anger gedachte te bringe. Mer ouch dao stòng heure kop neet nao.

Sangerdaags (’t waas zaoterdig) bleef ZU langer in bèd ligge dan normaal. “Ich heb neet kònne slaope”, zagt ze wie ze òm half tieën ònger kwaam. “Almer aan  dae kniên  mòtte dinke”. “Kom ins mèt nao boete”,  zagt ich; “gaon wae  effe kieke wie de auto d’r oet zuût. Dan wete wae mesjien get mieër”.  Dao waas niks te zeen ane auto; gein bloodplekke, gein haor, gein deumpelke, allein get modder. “Liêktj mich sterk det dao eine kniên tegenaan is gevloge”, konkludeerdje ich. “Want dan zoje d’r zeker speûr zeen achtergebleve”.

Det stèldje HEUR sjienbaar ein bitje geröstj. Sòms kan ein neuchter manne-visie wònjere doon. En oh, wat kònne toevallighede aaf en toe eine stempel op ’t alledaagse laeve drökke. Sònnes ginge wae ein hepke aete  bie ein kefeke det midde inne bosse laag. Wae ginge aan ein täöfelke bie de ope haard zitte en bestudeerdje de menu-kaart. En wat stòng dao as “specialiteit van onze kok??”  “Overheerlijke konijn-in-het-zuur. Met frietjes € 20,95”.

LeiS